رمانهای روسی به طور کلی به خوبی حس درونی و کشمکش های فرد با خودشو توصیف میکنن، موضوعی که در آثار تولستوی هم وجود داره، اما ویژگی تولستوی آنست که حتی اگر روند داستان سیاه پیش بره، نهایت با یه تصویر یا قاب مثبت کار رو تموم میکنه، اتفاقی که در آنا کارنینا هم میوفته
در کل لذت بردم از کتاب، هر چند پایان بندی کتاب کاش یه کم مفصلتر بود، حس کردم خیلی سریع جمع کرد داستانو.