علی‌رغم تعاریف بسیاری که از همان ابتدا از این کتاب بوده، کمی برای خواندنش مردد بودم؛ چرا که گمان می‌بردم رصد همان چند نقل قولی که ازش دهان به دهان چرخیده، کافی‌ست و سر و ته‌ش را بزنند چیز دیگری ازش در نمی‌آید-اما زهی خیال باطل!
از همان مقدمه و شرح زندگی نویسنده در کلمات غوطه‌ور می‌شوید و از یاد گرفتن لذت می‌برید؛ هیچ چیز تکراري برایتان نیست و با این‌حال، همه چیز برایتان آشناست و درک متقابلی بین شما و شخصیت اصلی جریان خواهد یافت.
دقیقا از همان‌جایی که نحوه تعامل آنتوان برای شناخت انسان‌هایی که می‌توانند درک‌ش کنند صحبت می‌کند شما متوجه محشر و پخته بودن هر عبارت و سیر تکاملی داستان می‌شوید.
با این تعابیر هیچ غصه‌دار دیر خواندن‌ش نیستم، از نظر من بهترین زمان خوانش این کتاب، وقتی‌ست که داشتن گل‌ی را که اهلی‌ش شده‌اید تجربه کرده باشید؛ که اگر کنارتان هست قدرش را بدانید و اگر در ستاره‌ای دور است، راهی برای تسلی خاطر پیدا کنید و تخیل‌ش عقل از سرتان بپراند.