یادداشت مهرداد محمدی

        سلام و درود.
ادبيات عرصه ی وهم است-هرج و مرج موجودات ذهن که دنبال زبانند. می گردند تا بیابند-برسند به صدا و صوت.
کاش می شد با هر حمام آدم از داخل هم پاک شود.
ابر تمام آسمان را گرفته بود. مثل مرگ که دل را بگیرد و آدم جسد شود.
قسمت هایی از رمان قدرتمند(کوچه ی ابرهای گمشده) از زنده یاد کوروش اسدی.
نمی دانم چرا تا نویسنده ای تازه بلد می شود که بنویسد کلکش کنده می شود یا اینکه خودش دخل خودش را می آورد. مثل صادق هدایت، مثل کوروش اسدی، مثل عباس نعلبندیان، مثل غزاله علیزاده.
کوروش اسدی راست می گفت ادبیات عرصه ی وهم است. انگار چیزی در ادبیات خاصه در ادبیات داستانی هست که اگر بفهمی باید بروی.
کوچه ی ابرهای گمشده رمانی قدرتمند و جسورانه است که هر کسی جسارت نوشتنش را ندارد. رمانی پر کشش که نقطه ی قوتش جملات و نوع روایتش و لحن خاص کوروش اسدی است.
روحت شاد کوروش اسدی بزرگ.
با مهر.