چقدر توی نقاط عطف زندگیمون درست انتخاب می کنیم؟ بین «وظیفه» و «آدمهای مهم زندگیمون» کدوم رو انتخاب میکنیم؟.. اون لحظه ی پشت در ایستادن، پررنگ ترین تصویر من از این کتابه، لحظه ای که استیونز یه لحظه مردد میشه، که در رو باز کنه و میس کنتن گریان رو در آغوش بگیره، یا از راهرو رد بشه و به «وظایف مهم»ش برسه..

برای من انتخاب استیونز احمقانه بنظر اومد، این چه «خدمت» مهمیه که بخاطرش ازعزیزترین شخص زندگیم بگذرم؟! تو دلم هرچی ناسزا بلد بودم نثارش کردم که عجب شخصیت احمقی.. ولی الان که نگاه میکنم میبینم همه مون یه جورایی سر این انتخابها مردد میشیم، تعریفمون از«خدمت» و «وظیفه» ممکنه متفاوت باشه ولی همه درگیرش میشیم

فکر نمیکردم این کتاب انقدر درگیرم کنه.. هشتاد صفحه ی اول کتاب رو به زور خوندم، لحن پرتکلف و نچسب استیونز قطعا براتون جذاب نخواهد بود ولی..ولی.. فرصت بدید به کتاب.. و از شخصیتها، دیالوگها و فضاسازی های بینظیر کتاب لذت ببرید.