یادداشت ثنا احمدی

        دریافتم که این پرسشم که زندگی من چیست و این پاسخ که شر است کاملا درست بود. تنها چیز نادرست آن بود که پاسخی را که فقط مربوط به زندگی من بود، به کل زندگی تعمیم می‌دادم: از خودم می‌پرسیدم زندگی من چیست، و پاسخ می‌گرفتم : شر و بی‌معنا. به همین دلیل پاسخ «زندگی شر و بی‌معناست» فقط به زندگی من مربوط بود و نه به کل زندگی بشری. من حقیقتی را دریافتم که بعدها آن را در انجیل پیدا کردم: مردم به تاریکی بیش از روشنایی علاقه یافتند، زیرا کارهایشان شر بود. زیرا هرکس کار بدی انجام دهد از نور نفرت دارد و به سوی نور نمی‌رود تا کارهایش برملا نشود.

پایان کتاب پرچالش اعتراف. کتابی که در طول نگارش خواننده رو آماده سوالات عجیبی می‌کنه و در آخر کتاب به دنبال پاسخ‌های مناسب برای اون می‌گرده.
من از خوندن این کتاب لذت بردم.
برای همین اتمام کتاب رو انقدر به تاخیر انداختم که به قدر کافی توی وجودم ته‌نشین بشه.
البته که این کتاب از نشر گمان باید یک‌بار دیگه خونده بشه.
شاید سال‌های دیگر وقتی که سنم از این چیزی که الان هست بالاتر رفت.