یادداشت نیما اکبرخانی

        اینکه من از یک داستان جنگی خسته بشم و خواندن آن داستان به بیش از یک ماه زمان نیاز پیدا کند ومن هی خدا خدا کنم که آن داستان شرش از سرم کنده شود 
در نوع خوش بی نظیر بود
نمی دانم بگویم داستان خوب نبود یا داستان واقعی بود
آقای تیم ا برایان خودش از کهنه سربازهای ویتنام است 
راجع به جنگی نوشته که آمریکایی ها عمیقا نمی دانستند آنجا چه غلطی می کنند و چه غلطی باید بکنند
لذا یا بی خودی می مردند یا بی خودی می کشتند 
شاید هم نویسنده خواسته همین واقعیت را در داستان خودش نقل کند 
داستانی بر مبنای این واقعیت که  همه چیز در ویتنام بی خودیست 
خلاصه نمی دانم ولی من به عنوان طرفدار پر و پا قرص داستان های جنگی نپسندیدم 
اما این را باید عرض کنم که این کتاب از کتاب های مهم در مورد جنگ ویتنام است 
پی نوشت : اگر راجع به جنگ ویتنام در این حد می دانید که آمریکایی ها آنجا با ویت کنگ ها می جنگیدند ، سراغش نروید 
به شرطی توصیه می شود که پیش تر حداقل یک کتاب خلاصه هم که شده من باب جنگ ویتنام خوانده باشید 
نخوانده باشید دیگر اصلا متوجه نخواهید شد.