یادداشت فائزه احمدی

        اگر برای «آنه شرلی» و دنیای‌ش دل‌تنگ هستید، انتخاب خوبی‌ست. داستان سراسر کلیشه‌ست؛ اما دوست‌داشتنی. 
در خط داستانی هیچ چیز، غیرقابلِ پیش‌بینی نخواهد بود و شما در یک قایق آشنا روی رودخانه‌ای در دل پاییز که پیش از این داستان تابستان‌ش را بار‌ها دیده و خوانده‌اید، سفری تکراری ولی شیرین را طی می‌کنید. 
شخصیت‌های زن در داستان‌های مونتگمری، تغییر محسوسی نداشته و تنها به کالبدهای جدیدی سفر می‌کنند؛ گویی یک‌جور قانون پایستگی‌ نقش اصلی را دنبال می‌کند؛ پس «والنسی» را همان «آنه» بدانید، کمی بزرگ‌تر، غمگین‌تر و ناخوش‌احوال.
در نهایت، شنیدن‌ش با صدای گویندگان خوش‌صدا بهتر از خواندن‌ش است.