یادداشت سجاد حسین زاده

        بسم رب القاسم السلیمانی

در مورد حاجی قاسم کتاب‌های زیادی نوشته شده، در مورد بقیه شهدا هم همینطور کتاب‌ها نوشته میشن. 
اما 
چیزی که یک کتاب خاطرات شهید رو خاص می‌کنه نسبت به بقیه کتاب‌ها در مورد اون شهید، پرداختن به ویژگی اصلی اون آدم برای رسیدن به مقام قرب الی الله است که گاهی شهادت وسیله‌ای میشه برای رسیدن به این هدف.
برای رسیدن به این ویژگی شاخص شهید باید نویسنده کتاب و از اون مهم‌تر راوی خاطره و از اون مهم‌ترتر تفکر عمیق خواننده دست به دست هم بدن .
این کتاب به نظرم اون دو  شرط اول رو تا حد زیادی انجام میده ، چون آیت الله شیرازی اولا دستی به نویسندگی دارد دوما مدت زیادی با شهید عزیز ما بوده و سوما در این مدت که باهم بودند دقت زیادی در حاج قاسم داشته چون اون رو نزدیک به خدا میده.
اما شرط سوم ، برای من و حد تفکر من این بود:
قاسم سلیمانی خداوندگار اخلاص در عمله! تقریبا از یه دوره ای به بعد تمام کارهاش برای قصد قربته. هیچ چیز جز خداوند براش مهم نیست و اگر هم مهمه چون خدا گفته مهم باشه.
این ویژگی سردار رو برد تا ملکوت. 
همه کارهاش با این ویژگی ارزش پیدا کرد.
این شاخصه دست و پایش رو باز کرد و رقص کنان زیر باران گلوله به حرکت درآورد.
عدم از خواندن هر بخش کتاب شما میفهمید که صلاح با انسان عادی‌ای طرف نیستید.
وضع زندگی حاجی، توجه دقیقش به همه امور، مهربانی توام با اقتدار، خستگی ناپذیری غیرعادی و همه و همه از یک جا منشع میگیره و اون اخلاص این بزرگ مرد تاریخ اسلام و ایرانه.

یاعلی