یادداشت نیما اکبرخانی

        پروردگارا ! من اصلا توقع چنین پایان بندی‌ای رو نداشتم و باید اعتراف کنم که شوکه شدم، بغض کردم و همچنان ذهنم کاملا درگیر شد.
نارنیا از اون کتاب‌هایی بود که تا ۵۰ صفحه‌ی آخر از آخرین کتاب، آنطور که باید جدی‌اش نگرفته بودم و الآن باید اعتراف کنم که اشتباه بزرگی کردم.
فوق العاده بود. با ادبیات کودکانه‌ش روح آدم رو جلا می‌ده و لبخند شیرینی روی لب می‌نشونه و در عین حال حرف‌های خیلی بزرگ و مهم و جدی‌ای می‌زنه.
امیدوارم برای همه ما پیش بیاد که بتونیم این رو برای بچه‌های دبستانیمون، پیش از خوابیدن بخونیم.
این فانتزی من در سراسر مطالعه‌ی مجموعه بود.