یادداشت زهره عالی‌پور

        یک:
رنج‌های ورتر جوان درست شبیه نامش رنج‌نامه‌ای در قالب یک رمان عاشقانه‌ی کوتاه است که به سبک نامه‌نگاری و از زبان اول شخص روایت می‌شود و به زندگی جوانی پرشور و احساساتی و البته رنجور و حساس به نام ورتر می‌پردازد. 
ورتر از همان آغاز  با فواصل متفاوت شروع به نوشتن نامه‌هایی برای دوستش می‌کند و از هر دری صحبت می‌کند تا اینکه در یک مهمانی با دختری به نام لوته آشنا می‌شود و با وجود اینکه از قبل به او هشدار داده‌اند که مبادا دل به دختر ببازد چرا که او نامزد دارد، ورتر عاشق لوته می‌شود و از آن پس نامه‌ها وارد فضای عاشقانه می‌شوند و البته ورتر هم عمیق‌تر، احساساتی‌تر و ناامید و خسته‌تر می‌نویسد.
 او که می‌داند این عشق سرانجامی ندارد و لوته نیز ازدواج می‌کند و همسر خود را دوست دارد اما نمی‌تواند از دوست داشتن او دست بکشد و با وجود اینکه برای زندگی تلاش می‌کند، سعی می‌کند خود را مشغول نوشتن، خواندن، نقاشی، کار و سفر کند بلکه رهایی یابد اما فایده‌ای ندارد و هم‌چنان به رابطه دوستانه و رفت و آمدش به خانه‌ی لوته و آلبرت ادامه می‌دهد تا جایی که لوته در مقام یک دوست با حس دلسوزی از او می‌خواهد که کمتر به دیدنش برود. ورتر که نمی‌تواند از این عشق دست بکشد، تصمیم می‌گیرد در این مثلث عشقی خودش را با خودکشی آن هم با تشریفات و احساساتی خاص حذف کند.

دو:
کتاب با لحنی توصیفی و جزئی بیان شده است و گاهی ما را بیش از اندازه مجذوب زاویه‌ی دید ورتر می‌کند و البته گاهی اغراق آمیز است به خصوص درباره‌ی عشق و احساسش به لوته.

سه:
در پایان کتاب مقاله‌ای از توماس مان نویسنده‌ی بزرگ آلمانی که برنده‌ی جایزه‌ی نوبل شده است، آمده که درباره‌ی گوته و ورتر حرف می‌زند. اینکه شخصیت‌های  اصلی کتاب برگرفته از شخصیت گوته و زندگی اوست و حتی نحوه خودکشی ورتر هم الهام گرفته از اتفاقی واقعی می‌باشد.
توماس مان این کتاب را بزرگ‌ترین و جنجالی‌ترین کتاب و البته موفق‌ترین اثر گوته میبیند. کتابی که ناپلئون هفت بار آن را خوانده است.

چهار:
این کتاب منعکس کننده شخصیت و بخشی از زندگی و افکار گوته است که تأثیر عمیقی بر جامعه‌ی آلمان و فرانسه گذاشت و تحت تأثیر سرنوشت ورتر چندین جوان به همان شیوه خودکشی کردند و همین موضوع و دید مثبتی که در کتاب نسبت به خودکشی بیان شده بود باعث شد که از سوی کلیسا ممنوع شود ولی به علت استقبال مخاطبان به زبان‌های مختلفی ترجمه و چاپ شد و هم‌چنان نیز از اثرات برجسته‌ی ادبیات آلمانی است.

پایان:
با وجود غم‌انگیز بودن آن و اختلاف نظرهای شخصی با برخی  از نظرات و رفتارهای ورتر، کتاب را بسیار دوست داشتم و حتما دوباره خواهم خواند.