یادداشت منصوره پورکریمی

                مفهوم انتظار از آنجا شروع میشود که آدمها چه بخواهند چه نخواهند در مسیر حق و باطل در حرکت هستند. این حرکت بدون چالش نخواهد بود و در واقع نوعی مبارزه است. در این مراحل و کوران حرکت، مذهب برای انسان مفهوم و معنا پیدا می‌کند و انتظار، مذهب "اِعراض" می‌شود. 
اعراض به وضع موجود و تلاش برای بهبود آن وضع هرچند اگر آن وضع خود مطلوب باشد. و این یعنی انتظار را پایانی نیست، درواقع انتظار در مکتب اسلام و شیعه تمام شدنی نیست اما اعتراض تمام شدنی است. انتظاری که غرب به نام آینده نگری برای ما نهادینه کرده به دنبال جامعه تکامل یافته است به دست انسان معمولی اما در اسلام؛ جامعه+ امام است که انتظار را معنا می‌بخشد. در نتیجه انتظار برای امام حلقه واسط ما برای رسیدن به مدینه فاضله ای است که با خود امام معنا دارد.