یادداشت فرنوش جعفرزاده

                یه مدت خیلی طولانی به این مسئله که واقعا ذات انسان خیره یا شر فکر کردم و برای همینم با اشتیاق خیلی بیشتری ادامه ‌دادم خوندنشو…
داستانش رو دوست داشتم، با این که مثل دو کتاب قبلی‌ای که خوندم حرفای خاص خیلی نداشت ولی داستان‌هایی که توش تعریف می‌کرد مثل داستان داوینچی و شام آخر رو خیلی دوست داشتم. این که براساس افسانه پارسی بود رو خیلی دوست داشتم. این که چطور افکار شخصیت‌ها رو توی موقعیت‌های مختلف بیان می‌کرد دوست داشتم. کلا خیلی دوست داشتمش. این نویسنده تا حالا ناامیدم نکرده دمش گرم👌