یادداشت ملیحه سادات حق خواه

                انقد تصویر سازی های نویسنده عالی بود که منم داشتم کم کم رویاپرداز میشدم. این اسمی که طرفدارهای سیرک توی کتاب برای خودشون انتخاب کردن. این سیرک عجیب که فقط شب ها بازه و یهو سرو کله اش پیدا میشه، همه چیزش از وسایل و لباس ها تا چادرها توی طیف رنگهای سفید و سیاهه و همون جوری که یهو پیداش میشه، غیبش میزنه و معلوم نیس که دوباره کی به شهر برمیگرده. موقع خوندن کتاب واقعا از توضیحات سیرک لذت میبردم. از هزارتو و باغ یخی بگیر تا درخت آرزو، همشون قشنگ و بدیع بودن. ولی نویسنده انقد که میتونست تصویرهای قشنگ درست کنه نمیتونست قصه بگه. شخصیت ها خوب پرداخته نشده بودن و خیلی از جاها از روی مسائل سطحی گذر شده بود. به نظر من انقد که نویسنده به سیرک و داخلش پرداخته بود نتونسته بود قصه رو خوب پرورش بده.