یادداشت محمد خزائی

                احمد دهقان یکی از معدود نویسنده‌های ایرانی محبوب من است. نوجوانیم را با او زندگی کرده‌ام و هر داستانش قطعا بخشی از وجودم را شکل داده ولی مدت‌ها حوصله خواندنش را نداشتم. تا این ایام که این مجموعه را دست گرفتم.
داستان‌هایی کوتاه، ضرب‌دار و تکان‌دهنده!
داستان‌هایی برای زدودن فانتزی‌های دفاع مقدس و ارائه چهره‌ای منصفانه‌تر و واقعی‌تر از آن.
بسیار از خواندنش خوشحالم و احساس لذت می‌کنم. احساس همدردی بیشتری با مردم می‌کنم و در دلم احساس سبکی دارم.
با این همه برخی داستان‌ها خالی از اغراق‌ نبودند و توی ذوق می‌زدند، برای همین هم ۴ از ۵.