یادداشت علی

        بسم‌الله
«از دشت تا عرش»
اعمال دیروزمان در حال تراشیدن پیکر احوال امروز و فردایمان است. اگر آن اتفاقات در گذشته برایش روی نمی‌داد ( حتی یکی از آنها ) و اگر از ترس  ناشناخته ها آن انتخاب ها را نمی‌کرد دیگر شهید حاج قاسم سلیمانی به وجود نمی آمد. چقدر زیبا و ساده رشد کرد. حاج قاسمی زمانی حاج قاسم شد که در چهارده سالگی آن تصمیم را گرفت، از آن زمان متوجه  شد که در هر زمان و مکانی باید وظیفه خود را بدرستی انجام دهد حتی اگر کسی از آدم انتظار نداشته باشد.
ما هم باید اینگونه باشیم. هر جا نیازی بود، خلأیی بود اقدام کنیم.
منتظر دیگری نمانیم، چون دیگری خود منتظر دیگریست. اگر کمک به غیر نتوانیم ، به خود کمک کنیم. زنگار های وجود خود را بزداییم.

«هرگز گمان مبر کسانى که در راه خدا کشته شدند، مرده اند! بلکه زنده اند، و نزد پروردگارشان روزى داده مى شوند.»