اندکی بعد از تحویل سال ۴۰۲
آخرین کتاب سال یک
‌
واقعا از هیجان قلبم تاپ تاپ می‌کوبید اون آخرا و چون نزدیک سال تحویل بود و می‌خواستم قبلش تموم کنم یه‌جاهایی رو اصن نمیفهمیدم و برمی‌گشتم از اول میخوندم هی. که دیگه بیخیال شدم و بعد مراسم تحویل سال نو و این صوبتا برگشتم فصل پایانی رو با آرامش و توجه بیشتری دوباره خوندم. 
باید بگم بعد خوندن چهارپنجتا از کتابای آگاتا دیگه حقه‌هاش شگفت‌زده‌ت نمی‌کنه چون زیادی پیچیده میشن و هیچ سرنخی نداری که بتونی حدس بزنی قاتل کیه. 
و آخرش که پوآرو (البته که این کتاب از مجموعه پوآرو نبود) یا دانای کل ماجرا رو کشف می‌کنه، می‌خوره تو ذوقت چون تو از خیلی چیزها خبر نداشتی و خماری که چه اتفاقی افتاده. اینکه آگاتا جنایی‌نویس معرکه‌ای هست شکی توش نیست اما بنظرم این قهار بودنش به‌خاطر پنهان کردن یه عالمه از سرنخ‌هایی هست که فقط خودش خبر داره و آخر داستان رو می‌کنه و این موضوع خیلی پسند من نیس:)