یادداشت

        پنگوئن داستان ما کلاً در حال غر زدن درباره همه چیز است و می‌شود گفت بدبینی در وجودش رخنه کرده است. شاید ما هم خودمان گاهی این طور باشیم که دائم بهانه‌گیری می‌کنیم و بچه‌های زیادی هم دیدیدم که این شکلی هستند. این وسط پیردانایی در قالب گراز دریایی می‌آید توجه پنگوئن را به زیبایی‌ها زندگی جلب می‌کند که با وجود همه مشکلات آسمان زیباست  و خورشید می‌درخشد و پشتت را گرم می‌کند.
من مطمئن نیستم چقدر این پیام مستقیم گراز دریایی می‌تواند برای بچه‌هایی که این کتاب را می‌خوانند تأثیرگذار باشد؛ با این حال به‌نظرم پنگوئن خودش می‌تواند اینجا نماینده بچه‌ها باشد اول بی‌توجهی کرد که این عمو کیست و چه می‌گوید اصلاً! بعد کمی فکر کرد که شاید بی‌راه هم نمی‌گوید؛ ولی در نهایت همچنان غر زدن‌هایش پابرجا بود. تغییر یک‌باره اتفاق نمی‌افتد.