یادداشت سارا مستغاثی

        تا حالا نشده بود از خواندن یک کتاب غیر داستانی این قدر لذت ببرم. اصلا انگار بیشتر این کتاب حرف دل من بود و بقیه اش هم پاسخی برای سوال هایم.
دوست دارم هر کس را که ادعای پیروی از رهبر را دارد، هر کس که ادعای پیروی از امام و انقلابی بودن دارد، مجبور کنم این کتاب را بخواند و عملکرد خودش را با نوشته های این کتاب مقایسه کند...دوست دارم برای همه ی آن هایی که مرتب آدم ها را دسته بندی می کنند که فلانی این وَریست و آن یکی آن وَری، بلند بلند این کتاب را بخوانم و مخصوصا دوست دارم کسانی این کتاب را بخوانند که می گویند ما اصلا به سیاست کاری نداریم. بگذارید نمازمان را بخوانیم. روزه مان را بگیریم...

"حکومتی که می خواهد به دست مردم کار های بزرگ انجام دهد، نظام را می خواهد با قدرت بی پایان مردم به سر منزل مقصود برساند و مردم را همه چیز نظام می داند، مگر مردمش به خصوص جوانان و بالاخص جوانان دانشجویش،می توانند غیر سیاسی باشند؟! مگر می شود؟! عالِم ترین عالِم ها و دانشمند ترین دانشمند ها را هم اگر مغز و فهم سیاسی نداشته باشند، دشمن با یک آبنبات ترش می تواند به آن طرف ببرد، مجذوب خودش کند و در جهت اطراف خودش قرار دهد."

خدایا بصیرت ما را زیاد کن...هییی (نام آوای آه)

پی نوشت: البته سیاسی بودن با سیاست زدگی خیلی تفاوت دارد...به قول کسی ملت ما ملت افراط و تفریط است.