یادداشت

        نازنین و بوبوک دوتا  داستان کوتاه از داستایوفسکیه که ارتباطی به هم ندارن و صرفا توی یک کتاب آورده شده بودن.
حقیقتا بعد از تجربه خوبِ "شب های روشن" و "یک اتفاق مسخره" خوندن نازنین و بوبوک ناامیدم کرد. از نازنین که خیلی سر در نیاوردم  و اصلا نفهمیدم فاز شخص اول داستان چی بود. بوبوک از نظر لحن من رو یاد یک اتفاق مسخره می انداخت و یک طنز ریزی داشت اما انگار پایانش باز بود و به نظرم داستایوفسکی نتونسته بود حرفش رو توی بوبوک درست بیان کنه.
این دو امتیازی که دادم رو بیشتر به ترجمه رحمت الهی و مقدمه باارزشش دادم.