یادداشت صَعوِه
1402/08/12
3.7
11
از یک نمی دونم به نتیجه ای نمی رسیم!
چه نمره ای می شه داد به این کتاب؟
شخصا خودم نبوغ و هوش بی نظیر شکسپیر رو در غزلواره هاش می بینم و شاید به اون شکسپیر حق شکسپیر بودن می دم(اگر متوجه نشدین چی گفتم چیز خاصی رو از دست ندادین:)))
برای زمان الیزابت اول که حدود قرن ۱۶ می شه؛ شاید این نمایشنامه متفاوت و بسیار عاشقانه بوده باشه؛ ولی ما ایرانی ها که فرهنگمون پر از زیباترین و دردناک ترین عاشقانه هاست این جور عاشقانه ها شاید برامون مثل یه سیگار سبک باشه:)
در هر حال؛ من نمایشنامه خوان قهاری نیستم و شاید اشتباه کنم؛ اما قطع به یقین می دونم که هیچ عاشقانه ای شاید در جهان به پای عاشقانه های ما ایرانی ها نمی رسه.
18
(0/1000)
نظرات
1402/08/14
مثلا عاشقانه های شاهنامه یا عشق های کتب قدیمی مون. یه مجموعه هست به نام عشق های فراموش شده، اومده این عاشقانه های قدیمی ایرانی رو کتاب کرده، خیلی جالبن
0
1402/08/14
والا اون مقداری که من از این عاشقانه‌های قدیمی بلدم اصلا باب میلم نیستن 😅 همیشه با داستان‌های خسرو شیرین و شیرین و فرهاد و لیلی و مجنون و رستم و تهمینه مشکل داشتم 😄 @z.ebad.s
0
1402/08/14
چی بگم 😅 کلا یادمه سر خوندن داستاناشون هی داشتم از دست یک یا دو طرف ماجرا حرص می‌خوردم 😂 البته اینو بگم که من هیچ‌وقت اصل اون داستان منظومی که نوشته شده رو نخوندم و همیشه منثور خلاصه‌شده‌ش رو خوندم 😅 @Havva
0
1402/08/15
راستش عاشقانه های ایرانی بیشترشون خواستن و نرسیدنه:))) و برای افرادی شاید مثل من عشق یک چنین موجودی باشه. بستگی داره به دیدگاهی که از عشق دارید.
0
1402/09/14
خیلی سخته😄 ولی راستش الان که فکرشو می کنم؛ می بینم زبان ما خودش عشق پروره. یعنی در عبارات ساده روزمره مون هم حس عشق رگه رگه وجود داره. برای همین کمال گرایی عاشقی داریم بعضیامون(نمونه عینیش خودم) و واقعا با چیزی مثل رومئو و ژولیت رفع نمی شه به هیچ وجه. من خودم توی ادبیات عشق لیلی و مجنون رو شبیه به این می بینم و همین سطح بالای احساسات توی لیلی و مجنون رومئو و ژولیت رو برام کمرنگ می کنه تو عشق ورزی. ولی تو دنیای واقعی عشق مولانا و شمس خودش یه عاشقانه ایرانی واقعیه:)
1
سیده زینب موسوی
1402/08/14
0