یادداشت لیلا بهجتی اردکانی

        یک سری نقاط اوجی داشت که خیلی دوست‌داشتنی بود مثل اوایل کتاب یا بخش‌هایی که روایت‌گر حسّ و حال ارمیا بعد از بازگشت از جبهه بود و نشانگرِ میزانِ دور بودن دنیای یک فرد مبارز از افراد عادی یا اواخر کتاب که قرین با تشییع امام می‌شود ولی در کل، خیلی داستان قابل توجّهی نداشت و به خصوص در اواسط داستان کسل‌کننده بود...