یادداشت یاسمین فلاحتی

        کتاب بدی نبود، با ترس و لرز رفتم سراغش، هنوز مزه تلخ ارتداد زیر زبونم بود...
من کلا سفرنامه دوست دارم، انصافا روون و خوب نوشته بود البته اگر اول و اخر کتاب نظریات و نگاه های خودشو نمیریخت وسط خیلی بهتر میشد تو سفرنامه،  نویسنده فقط باید روایت کنه و بس!
ذهن مقایسه گرم مدام با نیم دانگ امیر خانی و خال سیاه عربی عسکری مقایسه‌اش میکرد و می‌خورد تو ذوقش، هر دو با فاصله بهتر بودن.
در کل آشنایی با ژاپن و مردمش و تاریخش، جالب بود و در هور توجه، در هر حال ارزش یک بار خوندن و دارد و از خوندنش پشیمون نیستم.