یادداشت شهاب سامانی

                این کتاب شماره سی‌صد بود که در گودریدز خواندنش را ثبت می‌کنم. راستش با این اوضاع مرگ و میر کرونا وضعیت ما هم خیلی فرقی با آرتور کوستلر در زندان‌های اسپانیای فرانکو ندارد. گویی هر شب منتظریم که در سلول ناگهان باز شود و نوبت اعدام ما هم برسد. حالا فرقی نمی‌کند این اعدام با گلوله باشد یا بی‌خردی و لج‌بازی و وارد نکردن واکسن و روی تخت بیمارستان. دیر نیست انگار. فقط نوبتمان نرسیده. 

شهریور ۱۴۰۰