یادداشت ساجده جعفری

        بسیار زیبا و پرمعنی نوشته شده. من آن را بهترین سفرنامه معاصری میدانم که تابحال خوانده ام. نویسنده در مورد ادبیات و هنر هند و ایران تحصیلات عالیه دارد و در مواجهه با آثار باستانی کشورهای فارسی زبان قدیم از جمله هند و کشمیر و پاکستان ، اطلاعات خوبی را به ما می دهد. تاسف می‌خورد که به واسطه استعمار انگلیس بر هند و ممنوع شدن زبان فارسی در این کشور،  نسل کنونی درکی  از زیباییها ی معماری و اشعار و نقاشی‌های آثار باستانی شان ندارند و در نتیجه‌ از پیشینه تمدنی خود قطع شده اند فلذا دنبال هویت و تاریخ مبدا تمدنی جدیدی برای خود هستند که آن را به اشتباه از زمان استعمار انگلیس و بعد رهبری مهاتما گاندی در نظر می گیرند. 
آنها نمی توانند با شعرا و ادبای قدیم خود ارتباط برقرار کنند. 
متاسفانه نویسنده کتاب قبل از انتشار دومین  سفرنامه خود برای جستجوی پنجمین بهشت گمشده دنیا در اثر سرطان خون فوت  می کند و  بهشت واقعی را می بیند( ان شاالله)  
برای من جزو کتاب‌هایی هست که ارزش چند بار خواندن دارد.