یادداشت فاطمه لیالی

        روباه شنی مجموعه داستانی موقعیت‌محور است.  
از پایان‌بندی ضعیف اکثر داستان‌ها که بگذریم، نویسنده نه تنها از پس خلق و روایت موقعیت‌ها برآمده بلکه مفاهیم انسانی و حسی را هم به خوبی در موقعیت‌ها گنجانده و در انتقالشان به مخاطب موفق ظاهر شده است. حس‌هایی مانند ترس در «روز متفاوت»، انتظار در «غار  را روشن کن»،  دلتنگی‌و اشتیاق در «گلدان آبی، میخک‌های سفید» ، تنهایی در «روباه شنی» و... کاملا محسوس و قابل درک هستند. 
تلاش نویسنده در راستای آشنایی‌زدایی قابل تحسین است، چیزی که در «زمین بازی»، «آهنگ پلنگ صورتی را سوت بزن» و «روباه شنی»  بیشتر دیده می‌شود.