یادداشت نیما اکبرخانی

                خوندنش دیروز تموم شد . کتاب پیشرو یه کتاب تخیلی با یه نثر خام هست که سعی کرده ادای تریلرهای سخت و در بیاره در حالی که حتی تریلر نرم هم نیست . اگر بخوایم عادلانه نقدش کنیم شاید چند صفحه ای بشه ازش ایراد گرفت، ایرادهای جدی اما مخلص کلام اگر می خواید این کتاب و بخونید از الآن دارم بهتون میگم با اثر ضعیفی طرف هستید . اما همه ی اینا به کنار نقاط قوتی هم وجود داره که برای من خیلی مهمه . اول اینکه نویسنده جوانی زحمت کشیده و نوشته و من همه این ایراداتی و که گرفتم به جوونیش می بخشم . همین که یه ایرانی تو حوزه ادبیات فارسی داره تلاش میکنه یه تریلر مربوط به مسائل روز بنویسه برای من خیلی محترم و عزیز هستش و کار دوم و خوبی که کرده مقلد آثار غربی هم نبوده . (اغلب تریلر ها غربی هستن ) نه اینکه من این اثر و تایید کنم . خیر همین که سعی کرده مدل خودش و داشته باشه برام محترمه . به نظرم زحمتشو کشیده . مشکل دیگه ای هم که احساس کردم و فکر می کنم باید بگم اینه که ظاهرا نویسنده از جامعه روحانیت هست و طبیعیه که کتابش هم مبتنی بر ارزش های تفکر خودش باشه تا اینجاش و مشکلی ندارم ولی کتاب شعار زده ست . حرف ها تو مدل های خیلی تکراری زده شده و فکر میکنم اثر منفی داشته باشه . 
نهایتا به عنوان جمع بندی کار خیلی ضعیفه ولی من برای تلاش و جرات نویسنده جوون احترام زیادی قائلم.