ریتم کتاب به شدت یواش است و مدام دعوتت می‌کند به آرامش و تأمل. من حوصله‌ام سر رفت از بس کند بود. داستان‌هایی که دربارۀ جنگ‌اند ولی دربارۀ خود جنگ، نه. از کنار جنگ می‌گذرد و به بلایی که جنگ سر آدم می‌آورد می‌پردازد.
همین‌طور که نویسنده خودش را از میدان جنگ دور نگه داشته، از رئالیسم هم دور مانده. گاهی سعی کرده به رئالیسم جادویی نزدیک شود، گاهی به سورئال و من چون این‌ها را خوب بلد نیستم، نمی‌توانم بگویم مجید قیصری هم خوب انجامش داده یا نه.
بی‌رودروایسی معنی خیلی داستان‌ها را نفهمیدم، هرچند نوع نگاهشان به دفاع‌مقدس را دوست داشتم.