یادداشت زهرا عباد

                داستانی که در این کتاب درباره آیت الله بهجت روایت شده، بسیار ضعیف است و فراز و فرود خاصی ندارد. نبود جذابیت در این داستان مخاطب را خسته می کند. و حتی اگر تا انتها خواندن کتاب را ادامه دهد با این سوال موجه می شود که : خب که چی؟ چرا من باید این شخصیت را بشناسم. نکته خاص در این گونه مجموعه ها این است که نویسنده یا در جریان داستان یا به گونه ای دیگر به خواننده بگوید چرا شناخت شخصیت انتخاب شده مهم است و با توجه به انتخاب ناشر برای روایت داستان کودکی شخصیت های این مجموعه، باید نکته خاصی در کودکی آنها وجود داشته باشد. اگر در جلد حاضر سفر یک نوجوان سیزده ساله به تنهایی و برای کسب علم، همان نکته خاص باشد، زیاد در کتاب به این وجه خوب پرداخته نشده و در مجموع جو حاکم بر داستان، یکنواخت و بدون فراز و فرود است. این مساله زمانی خودش را بیشتر نشان می دهد که ما شناخت بیشتری از شخصیت آیت الله بهجت حتی در کودکی داشته باشیم و بدانیم این شخص داستانهای جذاب و میخ کوب کننده ای حتی در همان سنین دارد و اینکه چرا نویسنده آن ها را روایت نکرده جای سوال دارد. شاید بشود گفت خود نویسنده هم شناخت خوبی از آیت الله بهجت نداشته تا بتواند او را خوب معرفی کند یا نخواسته کرامات او را در نوجوانی به مخاطب نشان دهد.