یادداشت مژده ظهرابی دهدزی

        دغدغه‌ی شکل‌گیری این ایده که کتاب‌های سنگین به صورت رمان و داستان‌ نوشته بشن تا هم برای مخاطب نوجوان و هم مخاطب عام قابل استفاده باشه، خیلی ارزشمنده. و قطعاً چنین کتاب‌هایی به روانی و دلنشینی رمان‌هایی که کاملاً جوششی هستن نمی‌تونن باشن. ولی برای من تصنعی بودنش خیلی پررنگ بود  و خیلی تجربه‌ی لذت‌بخشی برای شخص من نبود.
در عین اینکه اصل این ماجرا و کاربرد زیادش رو کاملاً تایید می‌کنم و مطمئنم برای ترویج بین نوجوانان و افرادی که شاید زیاد اهل مطالعه نباشن، این کتاب کاربردی‌تر باشه از اینکه مستقیم به انسان ۲۵۰ ساله ارجاع داده بشه.
ولی پایان‌بندی واقعا افتضاح بود، یعنی انگار نویسنده رو یهو کشتن و یکی دیگه برداشت بست داستانو، بسیار تاسف آور بود.