نوشته‌های ویکتور فرانکل (۱۳۷۶-۱۲۸۴ ه.ش) در این کتاب در دو بخش اصلی ارائه شده است.

بخش اول روایت به تجربیات دوره حضور او در اردوگاه‌های کار اجباری در سالهای جنگ دوم جهانی مربوط می‌شود که خودش آن را با عنوان «روان‌شناسی اردوگاه کار اجباری» توصیف می‌کند. او به وضعیت جسمی و روحی اسرای جنگی، مشکلات زندگی در اردوگاه، رفتار نگهبانان و مسائلی از این دست می‌پردازد.

ویژگی برجسته روایت فرانکل شاید نگاه کارشناسی او به رویدادهای آن دوران باشد. یعنی، او در کنار توصیف وقایع، به دلایل روان‌شناختی آنها نیز اشاره می‌کند و خواننده را تاحدی با «چرایی» رخدادها نیز آشنا می‌کند.

در بخش دوم کتاب، او به مساله «معنای زندگی» و اهمیت یافتن معنای زندگی، که آن را برای هر فردی منحصر‌به‌فرد می‌داند، می‌پردازد. همچنین، او به روش درمانی «معنادرمانی» که می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد انگیزه جستجوی معنا در زندگی باشد، اشاره می‌کند.

این کتاب یک ضمیمه، به قلم خود فرانکل، و یک پس‌گفتار، به قلم ویلیام وینسلد، نیز دارد. در بخش پس‌گفتار، اطلاعاتی درباره زندگی فرانکل و سرنوشت اعضای خانواده او در دوران جنگ ارائه شده است.

این مرور مبتنی بر دیدگاه «شخصی» مرورنویس است.