یادداشت آیدا

        سوکورو تازاکیِ بی رنگِ مطرود...
کتابی نبود که چندان جذبم کنه ، بیشتر احساس این رو داشتم که در حالِ خوندن یه مجله ای که وقایعی رو افشاء می کنه هستم...
"البته که این نظرِ شخصی من هست و ممکنه نظرات متفاوت باشه."
بنظرم کسایی که کتابای موراکامی رو میخونند یا عمیقا قلمش و سبک نوشتاریشو دوست دارند یا اینکه مثلِ من کاملا خنثی هستند.
به طور کلی شاید افرادی که تجربه ی مشابهی با سوکورویِ داستان دارن (طرد شدن از جانب دوستان) با این کتاب همذات پنداری کنند و متاثر بشند ، اما نتونست انتظاراتِ منو براورده کنه.
با این وجود خوندنش رو مطلقا نفی نمیکنم.
قرار نیست همیشه کتابی بخونیم که ردِ عمیقی از خودش بجا بذاره.🙂