یادداشت فهیمه . مؤذن

                یه داستان روان و معمولی مربوط به دهه ی پنجاه بود .
تنها مزیتی که داشت ، داستانِ پرکششِ آن بود که خواننده رو جذب می‌کرد. 
سیر خطی هم نداشت و روایت ها سیر زمانی حال و گذشته داشت که به نظرم جالب ش کرده بود .
بخشی پایانی من را یاد سریال خاتون انداخت به دلیل نام بردن از کافه پولونیا و روایت بخشی از ماجرای لهستانی های تبعیدی .
پایان داستان باز بود .
و در کل کتاب باب طبع من نبود .