این مجموعه شعر فوق العاده است!
پر از آرام ترین و لطیف ترین و عاشقانه ترین روزمره ها! از آینه پر از حسرت و اندوه بگیر تا...!
عبارت یکی از دوستان در پای یک کتاب دیگر را قصد نقل دارم! " شاعر زمان خود است " محمد سعید میرزایی. به دور از تقلا های می و زاهد است! به دور از دست اندازی به محتسب و باد صباست. شعر او، شعر امروز است. از آینه می‌گوید و فیلمنامه های غمگین نه از چشمه سار گل های نرگس معشوق!
فرجام پر از واژه هایی‌ست که بوی روزمرگی میدهند! مثل بوی سبزی! اما آقای میرزایی آن واژه هارا جوری مهندسی کرده که حالا در بند بند و مصرع به مصرع این اشعار، بوی خوش قرمه سبزی می‌آید...!