یادداشت سید امید روانفر

                این نویسنده
طبق مستنداتی که در اینترنت یافتم
خودش رنج کشیده است 
در جامعه خودش ممنوع القلم بوده
روزمرگی های خودش را نوشته
جملات جالب دارد
بعضاً قابل تامل هستند
بعضاً خنده دار
برای آ شنایی با حال و هوای آن دوران و آن جامعه مناسب است.
کلا همه در این دنیا به نوعی در مخمصه هستند
و هیچ شخصی به غایت آرزوهایش نرسیده و نمیرسد
دلمشغولی‌ها و خاطرات هرابال هم خواندنی است 
البته نه برای همه
چرا؟
چون آدم خاص خودش را می‌طلبد
خوش خوان نیست
شاید به ترجمه برگردد
جوان پسند هم نیست
بگذریم