یادداشت نیایش بهرامی

                میان فورجه امتحانات آن هم نوع نهایی شان یک‌هو به خودم آمدم دیدم در دل کوچه پس کوچه های جوادیه در حال تماشای مسابقات جام جهانی هستم!
گزارشات مسابقه آنقدر حرفه و ماهرانه بیان می‌شد که منِ غیر فوتبالیِ فوتبال ندوستِ فوتبال نبین را می‌نشاند پای کتاب؛ بماند که اینقدر اصطلاحات و لغات فوتبالی یاد گرفتم که الان دیگر اگر روزی روزگاری در سرزمینی به تماشای فوتبال بنشینم یا گزارشی بشنوم احساس نخواهم کرد که غریبه ای هستم بین عده زیادی آشنا...
اگر امتحان های دفاعی و اجتماعی ام را خوب دهم، بخش زیادیش را مدیون کتاب خواهم بود که بعد از مدت ها حس «یک سره پای کتاب بشین و تمامش کن» را بهم منتقل کرد و باعث شد بخاطرش سریع سریع درس ها را تمام کنم و بیایم سراغ مسابقه :)
فارغ از آن حس همدلی و یک دلی، حساس فعال و اثرگذار بودن و تمام درس هایی که مهندسی شده بود برای انتقال به منِ مخاطب که همگی جای خود، من از این کتاب حال خوب گرفتم.