یادداشت زهرا محسنی فرد

                سلاااااام به خوانی ها
آخ چقد. دلم برای گفتن از کتاب ها در این خانه تنگ شده بود!
کتاب را دوبار خواندم. یک بار تنهایی و یک بار با ریحان. تمام مدتی که میخواندم ذهنم درگیر روزگاری بود که نویسنده کتاب ؛ لیندگرن مجبور به سپردش  کودکش به خانواده ای دیگر میشود. 
تصویر کودکی تنها‌ اما خوشحال و توانمند! 
دوستش داشتم و خواندنش را توصیه که هیچ واجب می دانم.
باشد که این بار به عهد خودم در خصوص رسیدگی روزانه به به خوان پایبند باشم.