یادداشت سید محمد بهروزنژاد

        کتاب روایت روایت بود و نیازی ندیدم کامل بخوانم .

سوژه های بکر و خوبی دارد و یادآورِ آشنایی زداییِ کتاب "پدر ، عشق و پسر" از آقای شجاعی ست .
با این تفاوت که آنجا راوی  انسان نبود اما بالاخره جاندار بود ولی در روایت های این کتاب راوی غیر از اینکه انسان نیست حتی جاندار هم نیست .
 
توصیفاتِ حرکات و سکنات پیامبر اکرم خیلی خوب انجام شده و واقعا ابهت پیامبر را به خوبی منتقل می کند . 
روایت ها کوتاهند و لطیف .
راوی از ابتدا مشخص نیست و اواخر روایت معلوم می شود که چه شیئ بوده و این خودش نوعی تعلیق ایجاد می کند. هرچند مخاطب باهوش می تواند متوجه شود.

دو اشکال هم  به نظرم رسید :
یکی اینکه زبان روایت بین ادبی و غیر ادبی مردد است یا می شود گفت می توانست ادبی تر باشد .
دیگر اینکه نویسنده خیلی جاها حذف به قرینه لفظی کرده اما به اشتباه. یعنی دو فعل متفاوت را به قرینه لفظی حذف کرده .
مثلا :
«ثروتمندان سکه بر سرمان می ریختند و گله داران گوسفندهایشان را پیش ما قربانی.»

فعل اول "می ریختند" بوده ولی فعل متناسب با جمله دوم "می کردند" است پس این دو به قرینه لفظی حذف نمی شوند .

در مجموع روایت های خوبی ست و حجم کتاب هم کم. یکی دو روزه هم تمام می شود.