جنگ و صلح، کتابی که نیاز به معرفی نداره، کتابی فاخر پر از غرور ملی.
حدود 45 روزی خوندنش طول کشید و تقریبا توی این مدت با این کتاب و شخصیت هاش زندگی کردم و انگار توی داستان بودم. تولستوی توی این کتاب شرح جنگ های روسیه با ناپلئون بناپارت رو ضمن داستان هایی از چند خانواده که مستقیما درگیر جنگ بودن، نوشته. حتی خواسته بررسی کنه چرا این جنگ اتفاق افتاده و چه عواملی دخالت داشتن توی این لشکرکشی ها!
کتاب پر از توصیفاته، توصیف عمارت ها، مهمونی ها، صحنه های جنگ و ... همینطور پر از غرور و حس میهن پرستیه، مخصوصا وقتی توی قسمت های جنگ به توصیف سربازها و صحنه های مبارزه میپردازه... فک نمیکردم داستان انقد برام جذاب باشه، حتی صحنه های جنگ خیلی منو جذب میکرد و کتاب رو توی ذهنم عینا می دیدم و میخوندم. بعد از خوندن جنایت و مکافات تصور میکردم جنگ و صلح هم به همون سنگینی باشه ولی اصلا اینجوری نبود، روایت داستانی کتاب منو همراهش خودش کرد و یکی از موندگارترین کتاب هایی شد که تا حالا خونده ام.