موضوع و ایده‌ی داستان‌ها به نظرم خیلی جالب و بدیع بودند ولی نحوه‌ی روایتش خیلی به دلم ننشست شاید یک نویسنده‌ی دیگر(دقیقاً نمی‌دونم کی) همین‌ها رو می‌نوشت بهتر می‌شد
توی همه‌ی داستان ها(به جز ضرب المثل) یه تخیلی وجود داشت که البته باعث نمی‌شد این کتاب فانتزی تلقی بشه.
داستان اول دیوار گذر رو قبلاً یکی برام تعریف کرده بود با این حال پایان قابل حدسی داشت که از روی جلد کتاب هم می‌شد فهمید ولی تخیل نویسنده رو دوست داشتم می‌تونست به این موضوع بیشتر بپردازه.
داستان کارت و حکم که به نوعی بازی با زمان بود هم جالب بودند مخصوصاً قسمت‌های جالبی که توی کارت بود
داستان ضرب المثل می‌تونستم همچین پدری رو به طور ملموس تصور کنم و جمله‌ای که آخر داستان گفت واقعاً طنز سیاهی بود که پشت جلد کتاب درباره‌ی آثار امه نوشته شده است.
داستان آخر هم به نظرم خیلی معمولی بود