یادداشت یاسمن مجیدی

        از نیمه‌های کتاب به بعد بود که فهمیدم من از آن دسته خوانندگانی نیستم که با این کتاب ارتباط بگیرند و از خواندن آن به نیکی یاد کنند. البته تصور قبلی‌ام این بود که بلندی‌های بادگیر برایم داستانی پرکشش است چون تعریفش را زیاد شنیده بودم اما این‌گونه نبود. به کندی ادامه‌اش دادم و گاهی که دیگر حوصله‌ام خیلی سر می‌رفت، نگاهی سرسری به جملات می‌انداختم به این امید که زودتر تمامش کنم.
و حالا تمام شد. بالاخره به آخر رسید و از آن رهایی یافتم!
می‌دانم که بلندی‌های بادگیر کم طرفدار ندارد. و کاش می‌توانستم به جمع این گروه از خوانندگان اضافه شوم. اما چه کنم که انتظاراتم را برآورده نکرد و به فهرست کتاب‌های محبوبم اضافه نشد. افسوس.