یادداشت ابراهیم شجاعت

        آقای احسان صفرزاده، ورودی ۸۲ دانشگاه امام صادق علیه‌السلام است و زاده مشهد. به گفته خودش، از کودکی علاقه‌مند به پژوهش و سفر در حوزه خراسان بزرگ بوده و این علاقه باعث شده است که اولین سفر خود به افغانستان را در تابستان سال اول دانشجویی داشته باشد!
این سفرهای دانشجویی به افغانستان و ماورالنهر در سال ۱۳۸۵ و با سفر به تاجیکستان تکمیل می‌شود. سفری چهل روزه که به صورت زمینی و با عبور از هرات، قندهار، غزنین، کابل و مزارشریف (افغانستان) انجام و به دوشنبه، پایتخت تاجیکستان ختم شده است. 
ده سال بعد و در تابستان سال ۱۳۹۵، نویسنده دوباره راهی تاجیکستان می‌شود اما اینبار به صورت هوایی خود را به دوشنبه می‌رساند. سفری که باز هم حدود یک ماه طول می‌کشد. نویسنده در این ‌دو سفر طولانی به دنبال نقاط اشتراک و افتراق زبانی، مذهبی، فرهنگی و سیاسی انسان حنفی تاجیک بعد از فروپاشی شوروی با انسان شیعی ایرانی است و در هر دو سفر، بیشتر در حال گفتگو با مردمان تاجیک است. این کتاب بیشتر از آنکه یک سفرنامه باشد، یادداشت‌هایی برآمده از دغدغه فردی است که به دنبال ایجاد فضایی همگرا میان دو ملت هم‌زبان ‌مسلمان است.
تلاش نویسنده قابل ستایش است اما ای کاش بیشتر به جزئیات سفر پرداخته می‌شد.