تولستوی در این کتاب سیر فکریش رو از جوانیش و زمانی نوشته که بدون اعتقاد به چیزی زندگی می‌کرده، تا وقتی که به پوچی می‌رسه، شروع به جستجو در علم و بعد فلسفه می‌کنه و در نهایت معنای زندگی رو در «ایمان» پیدا می‌کنه. اما تفکراتش به همین جا ختم نمی‌شه چرا که اون حالا در مذهبی که پیروشه هم به تناقض‌هایی برمی‌خوره. می‌بینه همچنان باید به جستجو و مطالعه ادامه بده تا بتونه حقیقت رو از کذب تشخیص بده...

روند فکر و روحیه‌ی جستجوگرش، استدلال‌ها و تمثیل‌هایی که می‌آورد باعث شدن از خوندن کتاب لذت ببرم. به نظرم کتابیه که همزمان با خوندنش می‌شه به خودمون، معنایی که از زندگی داریم و همینطور اعتقادات‌مون فکر کنیم و حتی توشون بازنگری کنیم.