یادداشت

        توی گزارش‌ها گفته‌ بودم که:«خیلی برام خسته کننده‌ بود. راجع به چیز‌هایی حرف می‌زد که تا حدود زیادی بدیهی محسوب می‌شد و بیان و دیدگاهش هم از نظرم چیز چندان خاصی نداشت.»
اما باید این رو در نظر گرفت که آیا برای یک فرد کتابخوان این کتاب باید حرف‌های عجیب و غریبی بزنه؟ اگه این نکته رو -منصفانه- در نظر بگیرم، باید بگم که بیانش تا جایی که می‌شد جالب بود؛ درست مثل یک دفترچه‌ی راهنما.
به طور خلاصه این کتاب میاد و از نحوه‌ی مطالعه‌ای که از نظرش بهترین کیفیت رو داره صحبت میکنه و راجع به خوندن متن‌های ادبی گوشزد می‌کنه که باید به چه مواردی توجه داشت. در این بین یک سری متن و شعر کوتاه هم میاره و روی اون‌ها توضیحاتش رو بیان می‌کنه. 
برای من خیلی پیش اومد که احساس کنم داره زیاده‌گویی می‌کنه. تقریبا فقط از بریده‌هایی که ازش ثبت کردم خسته نمی‌شدم.