یادداشت فاطمه مجاب

                این کتاب تجربه‌ی قشنگی برام بود از این جهت که سفرنامه‌ی خانومی رو می‌خوندم که برمی‌گرده به حدود ۱۳۰ سال پیش. شاید برای بعضی‌هامون تعجب‌آور باشه ولی در اون زمان بوده‌ن زن‌هایی که بدون همسر و محارم به سفر می‌رفتن و سفرنامه (روزنامه‌ی سفر) هم می‌نوشتن. شاهزاده خانم قاجاریِ نویسنده‌ی این سفرنامه هم از همون دسته افراده که با مادر و چند نفر از نزدیکان و خدمه‌ش راهی سفری برای حج و زیارت عتبات می‌شن؛ سفری که یک سال و تقریبا سه ماه طول می‌کشه!

این سفرنامه نوعی روزانه‌نویسی هست که راوی در اون مسیر سفر، شهرهای محل توقف، مردمی که باهاشون برخورد داشتن و فعالیت‌هاشون در شهرهایی که توقف‌شون طولانی‌تر بوده رو توصیف می‌کنه. تقریبا از این نظر ریتم یکنواختی داره ولی بعضی جاها اتفاقات خاصی رو هم تعریف می‌کنه و گاهی لحن طنز هم داره و این‌ها از اون یکنواختی کم می‌کنن.
با خوندن این کتاب می‌تونیم قشنگ درک کنیم که چقدر سفر اون زمان دشوار بوده، چه اتفاقای تلخی می‌تونسته در مسیر بیفته و از طرفی چقدر ساکنین مناطق مختلف مهمون‌نواز بودن.

توی کتاب «سه روز به آخر دریا» تغییری در متن اصلی سفرنامه داده نشده، ولی معنی تعدادی از کلمه‌ها و اصطلاحات آخر کتاب آورده شده. با این‌حال باز هم جملاتی بودن که متوجه معنی‌شون نمی‌شدم ولی در کل می‌شد منظور رو فهمید.
چیزی که موقع خوندن بیشتر اذیتم می‌کرد اسم‌های زیاد و طولانیِ دوست و آشناهای نویسنده و افرادی بود که در شهرهای مختلف بهشون برمی‌خورد. کم‌کم فهمیدم نباید خیلی روی این اسامی تمرکز کنم که بفهمم هر کدوم دقیقا کی هستن، چون خیلی‌هاشون در ادامه دیگه نقش خاصی نداشتن.

در کل از خوندن این سفرنامه لذت بردم و اگه به این موضوع علاقه دارین به شما هم پیشنهادش می‌کنم :)