یادداشت محمدرضا سمیعی

                چوب نروژی عاشقانه ای واقع گراست که موراکامی آن را به سردی مرگ و بر بستری شبیه به جنگل خودکشی ( آئوکیگاهارا در شمال غربی ژاپن) و به قول خودش به صورت یک بداهه نویسی آزاد نگاشته است.
شخصیت اصلی داستان (تورو واتانابه) خاطرات جوانی خود را می نویسد.خاطراتی احاطه شده توسط مرگ و یا به عبارت دقیق تر خودکشی نزدیک ترین دوستش (کیزوکی) و دختری که عاشقش می‌شود (نائوكو). در خلال مرور این خاطرات او با میدوری آشنا می شود و از زندگی او و دوران تحصیل خود و تنی چند از شخصیت های دیگر (رئیکو, ناگازاوا, هاتسومی و ....) که به گونه ای سر راه زندگی او قرار میگیرند یاد می‌کند.
برانگیختگی ملایم احساسات به خصوص حس غم و فقدان، درون مایه قابل تحسین این اثر متفاوت و بسیار مقبول موراکامی است.