یادداشت

        اولین نمایشنامه‌ای بود که از نغمه ثمینی می‌خواندم و بسیار دوستش داشتم. تعلیق‌های خوبی داشت و در طول مطالعۀ کتاب، دائم درگیر کشف روابط و پیدا کردن «داستانِ» شخصیت‌ها بودم. ثمینی خوب از شخصیت‌ها اطلاعات می‌داد و بعد جایی نگهت می‌داشت و باقی چیزها را به خودت می‌سپرد. قصه‌اش هم از نظر من کشش زیادی داشت. خواندنِ نمایشنامه هم که وقت چندانی نمی‌گیرد. اگر اهل خواندن نمایشنامه باشید که بی‌شک از خواندن «زبان تمشک‌های وحشی» کیف می‌کنید و اگر اهلش نباشید، بعید است از خواندنش پشیمان شوید.