یادداشت هانیه پارسا

                اول از همه بگویم که بنظرم کتاب های ترند شده و معروف را باید با احتیاط فراوان خواند. کتاب خانه نیمه شب هم از این قاعده مستثنی نبوده و نیست. 
۱. ابتدای داستان با شروع آرام ولی نام گذاری پر تعلیقش ذهن شما را به چالش میکشد " برای نورا چه اتفاقی خواهد افتاد؟" 
۲. در ادامه شما شخصیتی را دارید که بخوبی حالات و روحیاتش توصیف شده. اینجا مخاطب بخصوص اگر نوجوان باشد باید در دام و تله همزاد پنداری با شرایط نورا نیفتد.
۳. داستان با پیش رفتن لحظه به لحظه از لحاظ داستانی جذاب تر شده و کشش بیشتری احساس میشود.
۴. نمادهایی در طول داستان دیده میشود که مشخص است مطالعه شده اند ولی اینکه این مطالعات با شرایط روحی مخاطب (بخصوص نوجوان که روحیه شکننده ای دارند) مناسب اند یا تایید نشده است. 
برای مثال زندگی های موازی. یا برزخی که به صورتی خاص در این کتاب توصیف شده. 
یا همجنس گرایی یکی از شخصیت های داستان، خیلی ساده انگاری شده، که این برای نوجوان امروزه پوئن منفی است.
نظریه های کوانتوم و تعریف از برزخ و زندگی در این کتاب به شیوه ای تصویر داده شده که ممکن است برای نوجوانی با روحیات خاص باورپذیر جلوه کند ، حال آنکه متناسب با واقعیات دینی ما تایید نشده است. 
 سخن آخر اینکه :
اگر این کتابِ مهندسی شده با تحلیل درست خوانده شود میتواند نکات داستانی زیاد و جذابی را به دنبال داشته باشد. 
اما اگر به نکات خاص اش توجه نشود میتواند آثار منفی هم داشته باشد.