یادداشت آتنا ثنائی فرد

        خیلی وقت بود دنبال کتابی بودم که اختصاصاً راجع‌به To Do List نوشته شده باشه. چون تقریباً هرطور که لیست کارهام رو می‌نوشتم، همچنان حس می‌کردم کارایی چندانی نداره.
‌
این کتاب ساختار خیلی منسجم و منظمی داره و به‌نظرم کتابی که می‌خواد راجع‌به سازمان‌دهی کارها مطالبی بگه، توقع هم می‌ره همین‌طور باشه.
‌
اول از همه، کتاب یک‌سری آمار و ارقام می‌گه از افرادی که ۵۰ درصد از لیست کارهاشون رو هیچ‌وقت انجام نمی‌دن. یا خیلی‌ها که لیست کارهاشون رو می‌نویسن اما فقط سراغ انجام دادن کارهای آسون‌ترش می‌رن. خلاصه، بعد از گفتن این مطالب، رایج‌ترین دلایل ناکارآمد بودن لیست کارها (یا همون تودولیست) رو ذکر می‌کنه.
‌
بعد از این مقدمه، ۱۰ تا از مشهورترین روش‌های نوشتن لیست کارها رو معرفی می‌کنه که بعضی‌هاشون رو واقعاً نشنیده بودم و شخصاً از چندتاشون ایده گرفتم.
‌
و در نهایت، خود نویسنده بر اساس مطالبی که گفته، یک ساختار و چارچوب نسبتاً دقیق رو برای نوشتن اصولی لیست کارها پیشنهاد می‌کنه. و آخر کتاب هم یک‌سری توصیه و نکته‌ی اضافی داره که جالبن.
‌
این کتاب به‌طور کلی برای من مفید بود و ایده‌های جالبی داشت. اما خب انتقادی که بهش دارم اینه که روش پیشنهادی خودش واقعاً خیلی جزئیات داره و پیچیده‌ست (علی‌رغم این‌که نویسنده توصیه می‌کنه روش‌مون خیلی پیچیده نباشه!). 
‌
و در حقیقت می‌شه گفت از هر روشی هم که بخوایم استفاده کنیم، هیچ‌کدوم‌شون در طولانی‌مدت اون‌قدر در ما انگیزه ایجاد نمی‌کنن که هر روز بخوایم به راحتی ازش استفاده کنیم. این بخش از کار، یعنی استمرار در استفاده از یک روش برنامه‌ریزی خاص، همیشه بر عهده‌ی خودمون گذاشته می‌شه و در عین‌حال، من فکر می‌کنم مهم‌ترین عامل شکست خوردن همه‌ی روش‌های برنامه‌ریزیه!
‌
این کتاب فقط بهمون اصولی رو می‌گه که اگه رعایت کنیم، کارایی برنامه‌ریزی‌مون رو بیشتر می‌کنه. بااین‌حال، تا زمانی که به‌طور مستمر و درست بهش عمل نکنیم، خب، عملاً هیچ فایده‌ای نداره.