یادداشت آروشا دهقان

        نمی‌دونم چرا این کتاب به نام اصلیش ترجمه نشده ولی قطعا با هماهنگی خود خانم گازرانی بوده. راستش من نام اصلی رو بیشتر می‌پسندم. این نام اگرچه جنجالی‌تر و پرفروش‌تره اما کتاب واقعا روایت‌های خاندان رستم نیست. این کتاب درباره‌ی تاریخ‌نگاری سیستان و روایت ملی تاریخ ایران صحبت می‌کنه.
نگاه کتاب به مسئله‌ی روایت ملی و لایه‌های تاریخ رو دوست داشتم؛ هرچند که همه جا باهاش موافق نبودم. گاهی به نظرم رسید که نویسنده شواهد رو در خدمت هدف خودش تفسیر می‌کنه.
مثلا داستان رستم و سهراب رو بازتاب پدرکشی‌های شاخه‌ی سنتروک خاندان اشکانی می‌دونه که خب! رستم و سهراب پسرکشیه نه پدرکشی و هزاران پدرکشی دیگه هم در تاریخ هست. مثلا چرا شیرویه و خسروپرویز نه؟! 
کلا در جوامع کهن جنگ و درگیری چیز دور از ذهنی نبوده و برای هر موردی از این دست در روایت ملی میشه ده‌ها شاهد تاریخی آورد.
با وجود انتقادهام اما در مجموع کتاب رو دوست داشتم به خاطر شیوه‌ای که به تاریخ نگاه کرده. در واقع میشه گفت که گازرانی مثال‌های زیادی برای چیزی که احسان یارشاطر در بخش روایت ملی تاریخ ایران کمبریج گفته ارائه داده.
در نهایت، خوندن این کتاب رو توصیه می‌کنم اما باید حتما پیش‌زمینه داشته باشید. اگر با داستان‌هایی مثل برزونامه، گرشاسب‌نامه و... آشنا نیستید اول، فصل آخر کتاب رو بخونید که درباره‌ی هریک از این‌ها توضیح داده و بعد وارد متن بشید.
این کتاب ترجمه‌ی یک رساله‌ی دکتراست برای همین انتظار متن خیلی ساده و داستانگونه رو نداشته باشید.