یادداشت کوثر دماوندی

        شخصیت راوی داستان عملا با یک دوربین فیلمبرداری فرقی نداره؛ یعنی تا آخر کتاب انتظار داری یک کاری کنه ولی کلا بیننده ست؛ یا سیگار میکشه یا میره قهوه خونه..
شخصیت ها زیادن اما در اون عمیق نمیشیم؛ ننه باران شخصیت جذابی داشت که اونم تقریبا با یک شعار توده ای آخرش فقط قرآن خون شد.
در کل اینکه چندماه اول جنگ رو از نگاه کسی که اونجا بوده میبینیم خیلی خوبه؛ 
اما به نظرم اگر احمد محمود این کتاب دوجلد میکرد و ریز تر ادم ها رو میشناختیم احساس نزدیکی بیشتری با داستان میکردیم